Powołania

Walentyna Julianna Józefa Łempicka, w zakonie Maria od Najświętszego Serca Jezusa (ur. 7 lutego 1833 w majątku Godziszewy k. Rypina – zm. 24 stycznia 1918 w Kętach), Franciszkanka Najświętszego Sakramentu, Sługa Boża.

Córka Jana Pawła i Wiktorii z Wiercieńskich. W młodości prowadziła życie światowe, dając dowody stanowczości i siły charakteru. Nagła śmierć ojca sprawiła, że zbliżyła się do Boga. Idąc za radą swego spowiednika i kierownika duchowego – o. Honorata Koźmińskiego, 5 sierpnia 1859 wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Felicjanek w Warszawie. Podczas obłóczyn otrzymała imię zakonne Bronisława. Początkowo przełożeni wyznaczyli jej miejsce wśród grupy sióstr czynnych. Od początku jednak pragnęła życia kontemplacyjnego.

Po kasacie zgromadzenia felicjanek, kiedy grupa sióstr klauzurowych, zwanych kapucynkami, została przymusowo przeniesiona do klasztoru Bernardynek w Łowiczu, m. Łempicka wykazując wielką odwagę, osobiście postarała się u cara Aleksandra II o przyznanie kapucynkom osobnego klasztoru. Gdy w 1871 siostry przeniosły się na stałe do Przasnysza, została ona przyjęta do klauzury i rozpoczęła nowicjat. Po dziewięciu miesiącach nowicjatu, poszukiwana przez rząd carski, za radą o. Honorata i opatki m. Izabelli Lebenstein, opuściła Przasnysz i udała się do Rzymu. Tam za pozwoleniem papieża Piusa IX, odbyła nowicjat u Sióstr Maryi Wynagrodzicielki. Tam też 8 września 1873, jako s. Maria od Najśw. Serca Jezusa, złożyła śluby proste wg reguły św. Klary (Klaryski), na ręce generała kapucynów o. Egidio Baldesi.

Po powrocie z Rzymu od 1881 z wielkim zaangażowaniem, wśród licznych przeciwności, podjęła się budowy nowego kościoła i klasztoru kapucynek w Kętach. Pomimo wieloletnich starań, nie udało się kapucynkom uzyskać zatwierdzenia zgromadzenia przez władze kościelne i austriackie. Wobec groźby kasaty w 1907 zdecydowano o przyłączeniu kapucynek z Kęt do zgromadzenia Franciszkanek Najświętszego Sakramentu ze Lwowa. Zgodę na inkorporację wydała Stolica Apostolska 15 czerwca 1909, wcześniej przychylnie zaopiniowali prośbę kęckich mniszek ordynariusze obu diecezji: krakowskiej kardynał Jan Puzyna oraz lwowskiej – arcybiskup, św. Józef Bilczewski. W 1910 na osiem lat przed śmiercią, m. Łempicka, mająca za sobą ciężki wypadek i obarczona trwałym kalectwem, po raz czwarty w swoim życiu włożyła na głowę biały welon i zamieniła status fundatorki i zasłużonej przełożonej na pozycję prostej nowicjuszki.

Walentyna Łempicka pochowana została na cmentarzu komunalnym w Kętach. 7 lutego 2006 w Sanktuarium Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu w Kętach bp Tadeusz Rakoczy dokonał otwarcia procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożej Walentyny Łempickiej.